6 معیار نفیو برای سنجش موفقیت راهبرد تحریمی آمریکا خبرنگاران - وبلاگ عمومی

به گزارش وبلاگ عمومی، از دیدگاه مرکز پژوهش های مجلس، دلالت ضمنی چارچوب تحلیلی ارائه شده توسط ریچارد نفیو معمار تحریم های نوین ایران برای سنجش موفقیت راهبرد تحریمی آمریکا این است که تا زمانی که کشور تحت تحریم، آسیب پذیری خود را برطرف نکند و مشخصاً از محدوده تحریم پذیری خارج نشود همیشه در معرض خطر بازگشت تحریم ها واقع شده است.

به گزارش گروه بین الملل وبلاگ عمومی، ریچارد نفیو معروف به معمار تحریم های نوین ایران در کتاب هنر تحریم ها؛ نگاهی از درون میدان، بیان می دارد که براساس 6 معیار، می توان در خصوص قوت یا ضعف راهبرد تحریمی آمریکا علیه کشور های به اصطلاح متخاصم در هر دوره ای از زمان، اظهارنظر کرد.

آنالیز این معیار ها واجد دلالت های مهمی برای مقامات کشور تحت تحریم خواهد بود و می تواند این آگاهی را برای آن ها ایجاد کند که دستگاه حاکمه آمریکا، براساس چه پارامتر ها و به وسیله چه ابزارهایی، فشار تحریمی خود را بر کشور هدف تقویت می نماید و در نقطه مقابل، متعاقب اجرای چه سیاست هایی، می توان از زیر بار فشار تحریمی آمریکا خارج شد.

معیار های پیشنهادی نفیو عبارتند از:

-هدفگذاری دقیق تحریمی؛ به این معنا که کشور تحریم کننده دقیقاً بداند برای دستیابی به چه اهدافی (تغییر ماهیت و حاکمیت کشور هدف یا تغییر رفتار بخشی در حوزه های مورد نظر)، کشور هدف را آماج تحریم های مالی قرار می دهد.

- شناخت دقیق ماهیت اقتصاد کشور تحت تحریم؛ مشتمل بر نقاط آسیب پذیری اقتصاد کشور هدف، منابع درآمدی و میزان آمادگی اقتصاد آن کشور در جذب و خنثی سازی فشار های مالی.

- توسعه استراتژی تحریمی و هوشمند کردن تحریم ها؛ به این معنا که دولت تحریم کننده باید نوعی از استراتژی را طراحی نموده و توسعه دهد که به طور دقیق، کارآمد با روشی اصولی، فشار مالی را بر نقاط آسیب پذیر کشور هدف افزایش دهد و از تحمیل تحریم بر سایر نقاط اجتناب کند.

- بازنگری و ارتقای مداوم استراتژی تحریمی براساس اهداف پیش بینی شده؛ تحمیل فشار مالی بر کشور هدف، باید به گونه ای شکننده و سنگین باشد که در عزم و اراده مسئولان آن کشور نسبت به مقاومت و پایمردی در مقابل تحریم خلل ایجاد کند؛ لذا کشور تحریم کننده به صورت مداوم باید استراتژی تحریمی خود را از این منظر، مورد آنالیز و بازنگری قرار دهد.

دو معیار دیگر هم عبارتند از:

- چماق و هویج؛ به صورت هم زمان؛ دولت تحریم کننده در کنار وضع فشار مالی بر کشور هدف، باید شرایط مورد احتیاجِ برطرف تحریم ها را به طور شفاف و صریح به دولت هدف بیان کند.

-ایجاد امکان بازنگری در کلیت راهبرد تحریمی به دلیل بالا بودن ریسک راهبرد غلط در بلندمدت؛ کشور تحریم کننده همیشه باید این احتمال را مدنظر داشته باشد که چه بسا علی رغم طراحی یک استراتژی دقیق تحریمی، اهداف مورد نظر محقق نشوند و درنتیجه کشور تحریم کننده باید شکست خود را پذیرفته و در جهت خود، چرخش اساسی ایجاد کند.

از دیدگاه مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی، دلالت آشکار بحث نفیو آن است که کشور تحریم کننده اولاً باید شناخت دقیقی از نقاط آسیب پذیر اقتصاد هدف داشته باشد؛ ثانیاً فشار ها را بر نقاط شکننده اقتصاد هدف متمرکز نموده و از تحمیل فشار بر بخش های تاب آور و مقاوم آن خودداری کند؛ ثالثاً به صورت مداوم، میزان تأثیرگذاری تحریم ها بر نقاط شکننده کشور هدف را مورد آنالیز قرار داده، استراتژی تحریمی خود را دائماً بازنگری و اصلاح کند و از همه مهم تر، رویکرد هوشمندسازی تحریم ها (تحمیل حداکثر فشار بر شکننده ترین نقاط) را در دستور کار قرار دهد.

دلالت ضمنی چارچوب تحلیلی نفیو آن است که تا زمانی که کشور تحت تحریم، آسیب پذیری خود را برطرف نکند و مشخصاً از محدوده تحریم پذیری خارج نگردد همیشه در معرض خطر بازگشت تحریم ها (به همان بهانه های سابق یا حتی به بهانه های جدید) قرار گرفته است. نتیجه آنکه شرط رهایی از تحریم، کاهش و برطرف آسیب پذیری های مالی است. اما در مقابل، چنانچه به جای کاهش آسیب پذیری ها، این تلقی در ذهن مسئولان و سیاستگذاران کشور بدیهی فرض گردد که به زودی، تحریم برطرف شده و اقتصاد ایران، از ناحیه برطرف آنها، انتفاع قطعی به دست می آورد آنگاه تداوم فرایند های مخرب دور از انتظار نخواهد بود.