یافته های تازه دربارۀ فسیل گُل 34 میلیون ساله - وبلاگ عمومی

به گزارش وبلاگ عمومی، محققان با یاری فناوری مدرن دریافتند که هویت این شکوفه فسیل شده ماقبل تاریخ تا به حال به درستی درک نشده است.

وبلاگ عمومی | سال 1872، دانشمندان یک گل بزرگ فسیل شده در کهربا را در معدنی در روسیه کشف کردند و آن را یک گیاه گل ده همواره سبز به نام Stewartia kowalewskii معرفی کردند؛ گیاهی که در حال حاضر منقرض شده است. 150 سال این شکوفه جاودان بدون اینکه مطالعات بیشتری روی آن انجام گردد در کلکسیون موزه جای گرفت.

به گزارش وبلاگ عمومی ، حالا محققان این شکوفه را دوباره آنالیز نموده و می گویند هویت آن به درستی درک نشده است. آن ها با استفاده از فناوری های نو معین کردند این گل کلاً متعلق به یک گونه فرق دارد: Symplocos، یک گونه گل ده که امروزه در جنوب شرقی چین و ژاپن رشد می نماید. به همین علت برای این فسیل نام نوی انتخاب کردند: Symplocos kowalewskii.

ریکاردو پرز-دو لا فوئنته، دیرین شناس موزه تاریخ طبیعی دانشگاه آکسفورد گفته است: نامگذاری نو این گل نشان دهنده اهمیت آنالیز دوباره فسیل هایی است که نخستین بار دهه ها پیش مطالعه شدند. اکتشافات جالب تنها در خود سایت ها رخ نمی دهد، بلکه با مطالعه دوباره یافته های قدیمی که در کلسکلیون موزه ها رازشان پنهان مانده است هم می توان به اکتشافات تازه ای دست یافت.

داستان قدیمی این فسیل احتمالاً بین 34 و 38 میلیون سال پیش شروع شد، در اواخر دوره ائوسن، زمانی که قطره ای از صمغ چسبناک از یک درخت مخروطی نزدیک دریای بالتیک در روسیه امروزی، بیرون چکید. این ماده چسبناک یک گل بزرگ پنچ-گلبرگی را پوشاند و به مرور زمان سفت و به کهربا تبدیل شد و انتها در اواخر قرن نوزدهم، انسان ها در کالینینگراد، روسیه این گل با روکش کهربا را در یک معدن کشف کردند. زمانی این فسیل بخشی از کلکسیون موسسه فدرال علوم زمین و منابع طبیعی در آلمان بود، جایی که درون یک جعبه شیشه ای کنار نمونه هایی از صمغ درخت های مدرن فراموش شده باقی ماند.

سپس، اِوا ماریا سادووسکی، دیرین شناس و دیرین گیاه شناس در موزه تاریخ طبیعی برلین از زبان یک همکار بازنشسته درباره یک گل فسیلی کهربایی شنید که بیش از یک اینچ پهنا دارد و سه برابر بزرگ تر از همتای خود است. سادووسکی تصور کرد همکارش احتمالاً درباره مقدار گل اغراق نموده است، بنابراین راهی موزه شد تا خودش از نزدیک این گل فسیلی را ببیند. گیاهانی که روکش کهربا دارند نادر هستند، تنها 1 تا 3 درصد ارگانیسم های به دام افتاده در کهربای بالتیک گیاه هستند. این موضوع در خصوص گل های بزرگ تر مورد نادرتری است، چون برای پوشاندن یک شکوفه بزرگ مقداری زیادی صمغ ضروری است.

(گل کهربایی بالای تصویر و نگاه میکروسکوپی به گرده های آن در پایین تصویر)

وقتی سادووسکی به نمونه شماره X4088 نگاه انداخت، کنجکاوی اش بیشتر شد و به این فکر افتاد که با استفاده از فناوری مدرن چه اطلاعات تازه ای را می تواند درباره این گل فسیل شده به دست آورد. کنجکاوی او به نتیجه رسید. سادووسکی پس از برق انداختن کهربا با خمیر دندان و یک پارچه چرمی مرطوب، گل را زیر میکروسکوپ الکترون مطالعه کرد و دریافت علاوه بر اینکه گلبرگ ها و پرچم های گل حفظ شده اند، کهربا ذرات ریز گرده را هم حفظ نموده است.

او با استفاده از یک چاقوی کوچک جراحی کمی از گرده را خراشید تا مطالعات بیشتری را روی آن انجام دهد. سادووسکی و همکارش کریستا شارلوت هافمن با تحلیل گرده و آنالیز دقیق آناتومی شکوفه نتیجه گرفتند که دانشمندان قرن نوزدهم هویت این فسیل را به درستی شناسایی ننموده بودند. هافمن که دیرین شناس دانشگاه وین است در این باره گفته است: تنها بزرگ نمایی بسیار بالا به ما اجازه می دهد جزئیات ریخت شناسی ذرات گرده را ببینیم که مقدار شان فقط چند میکرومتر است.

سادووسکی و هافمن نتیجه گرفتند گرده این گل مشابه گونه Symplocos درختان و بوته های همواره سبز کوچک است. یافته های این دو نشان داد این گل از گونه های شناخته شده امروزی نیست، با این حال، اعضای امروزی دیگر این گونه هنوز در بعضی جنگل های مرطوب و مرتفع آسیا رشد می نمایند. هویت نو این گل اطلاعات نوی هم درباره جنگل های کهربای بالتیکِ 34 و 38 میلیون سال پیش و چگونگی تغییر این ناحیه در هزاره های میانی در اختیار محققان قرار داده است.

رِگان دان دیرین بوم شناس و دستیار موزه گفته است: این ذرات کوچک ضبط نمایندگان طبیعیِ آب و هوا و زیست بوم های گذشته هستند و در سنجش اندازه تغییر سیاره زمین در گذشته به خاطر دلایل طبیعی و غیر انسانی مفید هستند و به ما اجازه درک بهتر اندازه اثرگذاری گونه های ما بر سیاره را می دهند.

منبع: smithsonianmag

مترجم: زهرا ذوالقدر