فقط در کهکشان ما می بایست 2000 تمدن فضایی وجود داشته باشد. پس آن ها کجایند؟ - وبلاگ عمومی

به گزارش وبلاگ عمومی، بیش از نیم قرن است که فکر اخترشناسان، درگیر این مسئله است که اگر گستره بزرگ عالم نزدیک به 14 میلیارد سال قدمت دارد، پس تمدن های هوشمند آن کجا هستند؟

به گزارش خبرگزاری وبلاگ عمومی ، تازه ترین برآوردهای آماری از احتمال وجود هوشمندان فرازمینی نشان می دهد که حدود 2000 تمدن فرازمینی پیشرفته، فقط در کهکشان خودمان (راه شیری) می تواند وجود داشته باشد. سؤآل اینجاست که اگر این تمدن ها وجود دارند، پس چرا نشانی از آن ها نمی بینیم.

یکی از پاسخ هایی که به این پرسش داده می گردد، در نظریه جنگل تاریک می گنجد. علت اینکه ما نمی توانیم تمدن های بیگانه را ببینیم، آن است که همه شان مخفی شده اند. برخلاف رفتار ما زمینی ها که مخابرات رادیویی مان در سراسر کهکشان راه شیری منعکس شده، تمدن های بیگانه به این نتیجه رسیده اند که برقراری ارتباط با همسایگان بیگانه، ممکن است بسیار خطرناک باشد.

با این حال، از بین تمام پاسخ های فرضی، به نظر می رسد که نظریه جنگل تاریک کمتر به واقعیت نزدیک باشد؛ در واقع این امکان وجود دارد که چندین تمدن بیگانه خود را از دید ما پنهان نموده باشند، اما بعید است که همه شان در مقابل ما رفتار واحدی را پیش گرفته و در این مسیر با یکدیگر متحد شده باشند.

مویا مک تیر، اخترفیزیکدان، می گوید: حتی در جوامع بشری شکل گیری چنین اتحادی تقریبا غیرممکن است. بعضی از جوامع اعضایی دارند که در اتحاد کامل با یکدیگر عمل می نمایند اما در واقع این اتحاد در بین تمام اعضای یک جامعه نیز دیده نمی گردد، چه برسد به اینکه جوامع مختلف به صورت کامل با یکدیگر متحد شوند.

با این حال نمی توان گفت که صد درصد امکان شکل گیری این اتحاد وجود ندارد؛ اما از نظر فنی هر چیزی ممکن است. شاید همه آن ها واقعاً پنهان شده اند. شاید واقعاً تهدیدی در آنجا، در تاریکی بیرون از محدوده امن حیات فرازمینی و زمینی، کمین نموده باشد و بشریت هنوز به آن تهدید پی نبرده است.

پارادوکس فرمی زیربنای شکل گیری نظریه جنگل تاریک

انریکو فرمی، فیزیک دان معروف ایتالیایی و برنده جایزه نوبل، سال 1950 طی گفتگویی محبت آمیز با مایکل اکهارت پارادوکس فرمی را مطرح نمود. پارادوس فرمی به عدم مشاهده تمدن های فرازمینی در عالم اشاره دارد. پارادوکس فرمی می گوید میلیاردها ستاره شبیه به خورشید در کهکشان هایی در سراسر عالم وجود دارند. بعضی از این ستارگان، سیاراتی نظیر زمین خواهند داشت و چنانچه زمین را نمونه ای در نظر بگیریم، ممکن است حیات هوشمند روی بعضی از سیارات پدیدار گردد. بعضی از این تمدن ها ممکن است به سفرهای میان ستاره ای دست یابند، گامی که زمین هم اکنون در حال آنالیز آن است. حتی با سرعت پایین سفر میان ستاره ای که در حال حاضر متصوریم، کهکشان راه شیری را می توان به طور کامل در حدود یک میلیون سال طی کرد. با این نگرش، بیگانگان فرازمینی می بایست تا به امروز با زمین دیدار نموده باشند. اما ما هنوز آن ها را ندیده ایم، پس فرازمینی ها کجایند؟

کوشش های بسیاری برای شرح پارادوکس فرمی اجرا شده است؛ عمده این شرحات حول این محورند که یا تمدن های هوشمند خیلی نایابند و یا علتی برای برقراری ارتباط با زمینیان نمی بینند.

منظومه شمسی ما فقط 4.6 میلیارد سال قدمت دارد، در حالی که از عمر عالم 13.8 میلیارد سال می گذرد. این زمان کافی است تا حیات در سیارات فرازمینی به تمدنی پیشرفته تبدیل گردد، جوامعی که می توانند از دریای ستارگان عبور نمایند و پایگاه ها یا جوامع جدیدی را در دنیا های بی شمار ببینند. اما هنوز هیچ نشانه ای از این جوامع پیدا ننموده ایم.

پس آن ها کجا هستند؟

مک تیر می گوید: پاسخ های زیادی برای پارادوکس فرمی داده شده است؛ آیا فضا برای جوامع بیگانه آنقدر وسیع است که هنوز به زمین نرسیده اند؟ آیا همه آنها قبل از تبدیل شدن به تمدن های فوق پیشرفته، خود را نابود می نمایند؟ آیا ما تنها جامعه پیشرفته در فناوری در گوشه ای از عالم هستیم؟ آیا فرگشت حیات به موجودات هوشمندی مانند انسان، فوق العاده نادر اتفاق می افتد؟

این ایده که بیگانگان فضایی تمایلی به نشان دادن خود ندارند، ده ها سال است که در داستان سرایی علمی تخیلی مطرح شده. لیو در کتاب خود در سال 2008 نامی مجذوب کننده به این فرضیه داد. او دنیا را به عنوان جنگلی تاریک توصیف می نماید که در آن هر جامعه بیگانه مانند شکارچی ترسناک و مسلحی در حال شکار است. اگر آن شکارچی حیات تازه ای بیابد، آن را از بین می برد.

نظریه جنگل تاریک با انبوهی از سوال ها روبرو هست که حل آن ها کار هر کسی نیست؛ واضح ترینشان این است که پنهان کردن دنیای پیشرفته از نظر فناوری بسیار سخت است.

شوستاک می گوید:ممکن است تمدن های بیگانه آن بیرون، جایی در فضا باشند، اما فواصل بین آنها احتمالاً بسیار زیاد است، به طوری که ایده احتیاج به حمله پیشگیرانه علیه یکدیگر، عجیب به نظر می رسد. وسعت بین آنها به این معنی است که آنها احتمالاً احتیاجی به رقابت برای منابع ندارند. هر کدام دارای دنیا های تقریباً نامحدود، سیارک ها و حتی ستاره هایی برای بهره برداری خواهند بود.

این واقعیت که زمین، طبق استانداردهای دنیای، جامعه فن آوری جوان، پر سروصدا و آسیب پذیر است، به طور پیش فرض نشان می دهد که اگر تمدن های هوشمند فرازمینی (ETI) در آنجا وجود داشته باشند، همه شان نمی توانند به طور غریزی تهاجمی باشند.

مک تیر می گوید:از دید من، نظریه جنگل تاریک یکی از شرحات کمتر قانع نماینده برای پارادوکس فرمی است، زیرا بر چند فرض انسان محور راسخ است که به نظرم منصفانه نیست. ترس عامل قدرتمندی است، اما کنجکاوی هم همانقدر قدرتمند است.

منبع: nationalgeographic

54227