تفاوت بین زیتون های سیاه و زیتون های سبز چیست؟
به گزارش وبلاگ عمومی، اگر دستور العملی، به شما گفته از زیتو ن های سبز استفاده بکنید و شما زیتون سیاه دارید، آیا می توانید آنها را به جای هم استفاده بکنید؟ می خواهیم ببینیم که اگر آنها مشابه هم هستند پس تفاوت بین آنها چیست؟
مترجم : بهروزی
منبع:راسخون
اگر دستور العملی، به شما گفته از زیتو ن های سبز استفاده بکنید و شما زیتون سیاه دارید، آیا می توانید آنها را به جای هم استفاده بکنید؟ می خواهیم ببینیم که اگر آنها مشابه هم هستند پس تفاوت بین آنها چیست؟
خانواده همسرم قصد دارند برای صرف شام به منزل ما بیایند و من می خواهم که برترین غذاها را برای آنها آماده کنم و با تخصص خود، آنها را حسابی نمک گیر بکنم. آیا خیلی غیر واقعی است؟ برای یک خوراک ایتالیایی، من باید طبق دستور العمل از زیتون های سبز استفاده بکنم اما فقط زیتون سیاه پیدا نموده ام. در این موقع است که کابوس شبانه من آغاز می گردد - از زیتون سیاه استفاده بکنم و یا نکنم؟ آیا می دانستید که حداقل 6 نوع زیتون سیاه در بیشتر سوپر مارکت ها موجود است اما تنها دو نوع زیتون سبز وجود دارد؟ آنچه که مرا می ترساند این است که فکر می کنم یک جزء تشکیل دهنده اشتباه می تواند تمام مزه غذایی را که این همه برایش زحمت می کشم خراب بکند. شاید من بیش از حد واکنش می دهم، برای همین دوستم کمی به من دلگرمی داد و گفت که کمی در اینترنت جستجو بکنم. نگاهی به چیزهایی که ما پیدا نموده ایم بیندازید.
مقایسه زیتون های سبز با زیتون های سیاه :
رسیدگی : اولین و مهم ترین تفاوت بین زیتون های سبز و زیتون های سیاه فاکتور رسیدگی آنها است. زیتون های سبز خیلی قبل تر از زیتون های سیاه چیده می شوند در نتیجه نرسیده هستند. زیتون های سیاه که به اسم زیتون های رسیده هم شناخته می شوند مدت بیشتری روی درخت می مانند. در واقع زیتون های سیاه و زیتون های سبز روی درخت مشابهی می رویند! زیتون ها وقتی نرسیده اند سبز هستند و سپس به تدریج قرمز، ارغوانی و در نهایت وقتی می رسند سیاه رنگ می شوند.
بافت : چون زیتون های سبز هنگام برداشت هنوز نرسیده اند سفت تر و چگال ترند در حالی که زیتون های سیاه نرم تر هستند. هم چنین آنها خشک تر از زیتون های سبز هستند.
رنگ : زیتون های سیاه بعد از این که به بلوغ کامل رسیدند رنگ شان تیره می گردد و کاملاً رسیده هستند. زیتون های سبز قبل از رسیدن به بلوغ کامل، برداشت می شوند و نرسیده می مانند.
مزه : همه زیتون ها قبل از پرورده شدن حاوی گلوکساید هستند که باعث می گردد آنها طعم تلخی پیدا بنمایند و با حس چشایی شما ناسازگار شوند. اما این زیتون به وسیله خواباندن، ور آمدن و تخمیر با محلول های قلیایی مثل آب قلیا خنثی می گردد. زیتون های سیاه طعم گوشتی و کمی میوه ای دارند. اما زیتون های سبز به خاطر خواباندن در آب نمک، طعم خیلی تلخ، خام، تند و نمکین دارند. بیشتر افراد طعم زیتون سیاه را نسبت به زیتون سبز ترجیح می دهند. آنها طعم زیتون سیاه را به صورت خیلی غنی و نرم، توصیف می نمایند.
خواباندن در آب نمک : خواباندن در آب نمک به فرآیندی گفته می گردد که در آن، زیتون در محلول آب نمک اشباع شده انداخته می گردد و ترشی می گردد تا برای مدت خیلی زیادی نگهداری و حفظ گردد و طعم تلخ آن گرفته گردد. در نتیجه زیتون های سبز باید قبل از استفاده، حتماً در آب نمک خوابانده شوند. هم چنین آنها باید قبل از خوابانده شدن در آب نمک، در محلول آب قلیا، انداخته شوند که برای زیتون های سیاه این کار لازم نیست. اما زیتون های سیاه عمدتاً در اندازه زیادی سرکه، آب و کمی نمک فرو برده می شوند.
روغن زیتون : هم چنین زیتون های سیاه به خاطر رسیدگی خود، اندازه روغن بیشتری از زیتون های سبز دارند در نتیجه عمدتاً برای استخراج روغن زیتون، مورد استفاده قرار می گیرند.
مصارف آشپزخانه : زیتون های سبز به صورت خام برای تزیین غذا و گاهی اوقات سالاد به ویژه سالاد تخم مرغ مورد استفاده قرار می گیرند. آنها حتی همراه با غذا و به صورت میان وعده هم خورده می شوند. این زیتون ها هرگز پخته و یا حرارت داده نمی شوند چون طعم تندشان بر ترکیبات دیگر غلبه می نماید. در حالی که زیتون های سیاه به طور گسترده در سالاد، پیتزا، پاستا و غذاهای مدیترانه ای به کار می فرایند. زیتون های سیاهی که به صورت کنسروی هستند عموماً قبل از مصرف، پخته می شوند.
مقایسه ی ارزش های غذایی زیتون های سیاه و زیتون های سبز :
چون هر دو این زیتون ها بر روی درخت مشابهی می رویند پس ارزش غذایی آنها هم تقریباً یکسان است و تنها تفاوت بین آنها اندازه سدیم است؛ اندازه سدیم زیتون سبز بعد از پرورده شدن می تواند دو برابر اندازه سدیم موجود در زیتون سیاه باشد. زیتون های سبز انتخاب خیلی سالمی برای افرادی که فشار خون بالا و کلسترول دارند، نیستند چون زیتون های سبز، اندازه نمک خیلی زیادی دارند. هم چنین باید متذکر شد که چون اغلب هسته زیتون های سبز را درمی آورند و با ژالاپ، پیاز، فلفل قرمز، ماهی کولی و سیر پر می نمایند، خیلی مغذی تر از زیتون های سیاه می شوند. زیتون سبزی که بیشتر در آمریکا یافت می گردد نوع مانزانیلو است که با فلفل شیرین پر می گردد. طبق پایگاه داده غذایی ملی آمریکا USDA، صد گرم زیتون سبز شامل 145 کالری است در حالی که همان اندازه مشابه زیتون سیاه، 115 کالری دارد که 30 کالری از زیتون سبز کمتر است. زیتون های سیاه بسیار غنی از آنتی اکسیدان ها هستند.
به هر حال شما نمی توانید زیتون های سبز و سیاه را به جای هم استفاده بکنید چون طعم آنها فرق دارد. اگر شما طعم نمکین، ترش و کلفت را دوست دارید می توانید از زیتون های سبز استفاده بکنید. خوب پس من با دستور العملم چه کنم؟ سعی می کنم از زیتون های سیاه کمتر استفاده بکنم چون نمی توانم بگذارم طعم غذا به خاطر زیتون خراب گردد و در این زمان، انتخاب دیگری ندارم. امیدوارم که مادر شوهرم زیتون های سیاه را بیشتر از زیتون های سبز دوست داشته باشد.
/ج
منبع: راسخون