این اقیانوس یک ماهه ناپدید می شود - وبلاگ عمومی

به گزارش وبلاگ عمومی، بخش داخلی سحابی شکارچی که از طریق ابزار NIRCam تلسکوپ فضایی جیمز وب رویت شده، اطلاعات جدیدی را در اختیار دانشمندان قرار داده است. این تصاویر در روز یازده سپتامبر 2022 گرفته شده و شامل تصاویر مختلفی است که با فیلترهای متفاوت، تصویری ترکیبی را ارائه داده اند.

غزال زیاری: یک تیم بین المللی متشکل از الز پیترز و جان کامی، اخترفیزیکدانان غربی، تخریب و شکل گیری مجدد مقدار زیادی آب را در یک قرص سیاره ساز که در قلب سحابی شکارچی واقع شده را مشاهده کردند.

این کشف، با یک رویکرد چند رشته ای اصلی با ترکیب مشاهدات تلسکوپ فضایی جیمزوب و محاسبات فیزیک کوانتومی صورت پذیرفت. این تحقیق که بخشی از برنامه PDRs4All Early Release Science است که از طریق ماریو زانس، دانشجوی دکترای دانشگاه Paris-Saclay هدایت می شود، در مجله Nature Astronomy منتشر شده است.

PDRs4All یکی از 13 برنامه Early Release Science است که از طریق ناسا برای نشان دادن قابلیت های تلسکوپ جیمز وب انتخاب شده است.

پیترز، یکی از محققان برنامه PDRs4All و از اعضای موسسه وسترن برای اکتشاف زمین و فضا در این باره گفته: این واقعا چشمگیر است که تنها در چند پیکسل مختصر از مشاهدات و تمرکز برروی چند خط، می توانیم متوجه شویم که شما هر ماه یک اقیانوس آب را تبخیر می کنید. این کشف برپایه بخش کوچکی از داده های طیف سنجی ما انجام شد و هیجان انگیز است که اطلاعات بسیار بیشتری برای استخراج در اختیار داریم و بی صبرانه منتظرم تا ببینم که چه چیزهای دیگری می توان یافت.

شکل گیری آب اقیانوس های زمین

همانطور که مشخص است، آب عنصری ضروری برای ظهور حیات است و بیشتر آب اقیانوس های روی زمین، مدت ها قبل از تولد منظومه شمسی و در منطقه ها سرد فضای بین ستاره ای در دمای 250- سانتی گراد ایجاد شده بودند. با این وجود بخشی از این آب می توانست در دماهای بالاتر (100 تا 500 درجه سانتیگراد) از بین رفته و دوباره شکل بگیرد؛ در همان زمان که منظومه شمسی فقط یک قرص گاز و غبار بود که به دور خورشید نوپا و جوان می چرخید.

برای درک شیوه معمایی بازیافت آب، تیم بین المللی نجوم ، تلسکوپ جیمز وب را به سمت d203-506، یک قرص تشکیل دهنده سیاره واقع در سحاجی شکارچی که پرورشگاه منظومه های سیاره ای است، تنظیم کرد. تابش شدید فرابنفش ایجاد شده از طریق ستاره های بزرگ، منجر به تخریب و تشکیل مجدد آب در d203-506 شده و آن را به یک آزمایشگاه بین ستاره ای واقعی تبدیل می کند.

کامی استاد فیزیک و نجوم و عضو اصلی PDRs4All در این باره گفته: تلسکوپ جیمزوب به طرز حیرت انگیزی قوی است. ما درمورد کشف یک سوزن در انبار کاه صحبت نمی کنیم. بحث یافتن یک سوزن در انبار کاهی است که مملو از سوزن است.

جهش کوانتومی

همکاری با کارشناسان دینامیک کوانتومی از مجتمع ارتباطات فضای عمیق مادرید و رصدخانه لایدن هلند، کلید درک چگونگی شکل گیری و تخریب مولکول هایی بود که در فاصله بیش از 1000 سال نوری از ما قرار دارند.

زمانی که آب از طریق اشعه ماوراءبنفش از بین می رود، یک مولکول هیدروکسیل آزاد می شود و در پی آن فوتون هایی آزاد می شوند که تا تلسکوپ فضایی جیمز وب حرکت می کنند. در مجموع، برآورد می شود که این معادل ارزش تمام آب های اقیانوسی است که در هر ماه در زمین از بین می روند و در سیستم d203-506 دوباره پر می شوند.

اما ماجرا به همین جا ختم نمی شود. تلسکوپ جیمز وب هم با مکانیزم مشابهی، نشان می دهد که هیدروکسیل، که یک واسطه کلیدی در تشکیل آب است، به وفور از اکسیژن اتمی تولید می شود. برخی از آب هایی که اقیانوس های کره زمین را تشکیل می دهند، احتمالا در چنین چرخه ای تولید شده اند.

منبع: phys

5858