شهاب حسینی و نوید محمدزاده با پول و پارتی بازیگر شدند؟ - وبلاگ عمومی

به گزارش وبلاگ عمومی، امین تارخ مدرس رشته بازیگری درباره ورود عده ای با پول و پارتی بازی به عرصه بازیگری می گوید: ما در کشور خودمان افراد زیادی داشتیم که در طول چند دهه گذشته با همین شیوه وارد عرصه بازیگری شدند، ولی بعد از مدت کوتاهی حذف شدند. اما کسانی هستند که با استعداد و کاریزما و کوشش قلبی خودشان در عرصه آموزش و در عرصه تجربه کاری، ماندگاری خودشان را تضمین می نمایند.

تبادل نظر با امین تارخ همواره خواندنی است؛ که در عین توجه به تئاتر و سینما، به مخاطبان تلویزیون هم احترام گذاشته است.

بخش هایی از تبادل نظر با امین تارخ را در ادامه می خوانید.

بازیگری ترکیبی از علم و هنر است. اصولا وقتی که یک هنر مثل نقاشی یا موسیقی را باید به شکل کلاسیک و آکادمیک آموخت، پس به همین ترتیب هنر بازیگری را هم باید اصولی آموخت. نه فقط به این دلیل که همه جای دنیا تعداد زیادی دانشکده و کالج های مختلف هست که تدریس بازیگری نموده و آموزش بازیگری را به صورت عملی و علمی کار می نمایند بلکه به این جهت که هنر به هر حال آموختنی است و هنر باید به شکل تجربی و آکادمیک یادگیری گردد. بیشتر به این جهت که تلفیق علم و هنر است؛ یعنی بازیگری با روانشناسی و جامعه شناسی مرتبط است. از طرفی برای یک بازیگر تمرکز، تخیل، خلاقیت، صدا، بیان و پارامتر های دیگر لازم هست که باید فهمیده شده و مورد آموزش قرار بگیرد.

البته آموزش بشرط ها و شروط ها می تواند نتیجه دهد. شرط اول استعداد است؛ یعنی چنانچه کسی صاحب استعداد که یک نعمت خدادادی هست نباشد به هیچ وجه بازیگر نمی گردد. البته ممکن است کسی که کم استعداد و یا بی استعداد هست در طول چند دهه بالاخره با پیگیری و کوشش خیلی طولانی به یک معیاری از بازیگری دست پیدا کند، اما تجربه ثابت نموده که آموزش راه را کوتاه تر می نماید.

اگر آموزش شرط یادگیری و پیشرفت نبود، ما صاحب این همه کالج و دانشکده و دانشگاه معتبر در سراسر اروپا و آمریکا و همه کشور های دنیا و حتی کشور خودمان نبودیم. از این جهت هنر باید به شکل آکادمیک و کلاسیک آموخته گردد.

البته بازیگرانی هستند که به شکل تجربی وارد تئاتر شدند و صاحب هوش سرشار و استعداد و کاریزمای فوق العاده تری بودند و در طول چند دهه کار و فعالیت مستمر و بازی در تئاتر ازجمله بازیگران خوبی شدند. اما خاطرتان باشد که به عنوان نمونه عرض می کنم که زنده یاد آقای عزت الله انتظامی زمانی که جایزه بهترین بازیگر را به خاطر بازی در فیل گاو از فستیوال شیکاگو گرفت، تحصیلات آکادمیک نداشت و بعد از آن به شکل آکادمیک و کلاسیک بازیگری را فراگرفت. او در کنکور دانشکده هنر های زیبا ثبت نام کرد و پذیرفته شد و 4 سال آموزش دید.

اگر منظورتان این است که زیبایی و خوش تیپی ملاک برای بازیگرشدن هست باید بگویم واقعا نه و تأثیر چندان زیادی ندارد. بسیاری هستند چه دختر و چه پسر صاحب چهره های خوبی هستند، اما به هر حال بعد از یک دوره آموزش حتی طولانی به این نتیجه خواهند رسید که بازیگرشدن نه فقط به خوشگلی، زیبایی و خوش تیپی نیست بلکه امکانات دیگری هم به شکل بالقوه باید وجود داشته باشد تا پیروز شوند و بازیگری را به صورت حرفه ای دنبال نمایند.

ممکن است کسی پارامتر هایی مثل استعداد، تخیل، خلاقیت، صدا و بیان خوب و استفاده درست از بدن برای بازی در نقش های مختلف را داشته باشد، در کنارش زیبایی هم داشته باشد، طبیعتا بخت و شانس بیشتری برای بازیگر حرفه ای شدن دارد. اما اینکه بگویم صرف زیبایی ملاک است، هرگز در سینمای ایران و دنیا اینگونه نبوده است و مثال های زیادی می توان در این زمینه زد.

از نام بردن بازیگران وطنی صرف نظر نموده و به نمونه های غیروطنی اشاره می کنم. مثلا داستین هافمن، بازیگری با چهره معمولی است، ولی یک استعداد خارق العاده به اضافه یک کاریزمای فوق العاده دارد که آن ها به پیروزیت او در بازیگری یاری می نماید. به این ترتیب پرواضح است که زیبایی و زشتی یا خوش تیپی و بدتیپی ملاک برای بازیگرشدن یا نشدن نیست.

ممکن است واقعا کسانی با تکیه بر پول و یا پارتی بخواهند شخصی را وارد عرصه بازیگری حرفه ای نمایند، اما من تا به حال شاهد این ماجرا نبوده ام که این یک نتیجه معقول و ماندگار بدهد؛ یعنی کسی که به یاری پول وارد این حوزه شده باشد، چند فیلم با سرمایه شخصی خودش بازی کند و بعد از اینکه پیشنهادی به او نشد و ثابت شد که آنچنان صاحب استعداد، خلاقیت، کاریزما و دیگر پارامتر ها نیست حذف گردد.

ما در کشور خودمان افراد زیادی داشتیم که در طول چند دهه گذشته با همین شیوه ای که شما فرمودید وارد عرصه بازیگری شدند، ولی بعد از مدت کوتاهی حذف شدند. اما کسانی هستند که با استعداد و کاریزما و کوشش قلبی خودشان در عرصه آموزش و در عرصه تجربه کاری، ماندگاری خودشان را تضمین می نمایند. نمونه هایش کم نیستند؛ عزیزانی، چون شهاب حسینی، نوید محمدزاده و رضا عطاران و بسیاری از چهره های دیگر که همین روز ها شاهد درخشش شان هستیم به یاری پول و پارتی وارد دنیای بازیگری نشدند. در حقیقت پول و پارتی بازیگر ماندگار نمی سازد.

درباره سریال آقازاده من لازم نیست چیزی بگویم. به نظرم سریالی که 60میلیون دقیقه دیده می گردد معنی اش این است که با تماشاگر ارتباط برقرار نموده و آن ها را راضی نگه می دارد. این به شکل اتفاقی نیست؛ این در واقع نشانگر این مطلب است که صاحب یک فیلمنامه و تهیه نماینده بسیار خوب و یک کارگردانی بسیار جذاب است.

به نظر من غیر از من همه بازیگرایی که در این سریال بازی می نمایند همه افراد چهره، فهمیده و صاحب تجربه هستند. اگر که خودم را جدا می کنم به این دلیل نیست که فروتنی می کنم به این جهت هست که من نباید درباره خودم نظر بدهم. وقتی یک مجموعه نمایش خانگی صاحب یک فیلمنامه خوب، کارگردان و بازیگران و تهیه نماینده خوب باشد طبیعی است که مورد وثوق مردم قرار می گیرد.

موضوع جدید هست، اما من سراغ دارم که یک فیلم سینمایی ساخته شد که تقریبا کوشش نموده بود که همین موضوع را دنبال کند، اما چنان که باید و شاید پیروز نشد. زمانی که کارگردانی کاربلد، فیلمنامه ای فوق العاده جدید و بدعت گذار می سازد طبیعی است که پیروز می گردد. البته خود سوژه هم جذابیت لازم را برای تماشاگر دارد، به عبارتی سوژه، حرف جدید دارد.

منبع: همشهری