تفال به حافظ امروز آدینه 25 فروردین 1402 - وبلاگ عمومی

به گزارش وبلاگ عمومی، فال گرفتن از آثار ادبی، از باور های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می بردند بهره ای از کلام حق دارند رجوع می شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما به جای مانده است.

نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

که روز محنت و غم رو به کوتهی آورد

به مطربان صبوحی دهیم جامه چاک

بدین نوید که باد سحرگهی آورد

بیا بیا که تو حور بهشت را رضوان

در این دنیا ز برای دل رهی آورد

همی رویم به شیراز با عنایت بخت

زهی رفیق که بختم به همرهی آورد

به جبر خاطر ما کوش کاین کلاه نمد

بسا شکست که با افسر شهی آورد

چه ناله ها که رسید از دلم به خرمن ماه

چو یاد عارض آن ماه خرگهی آورد

رساند رایت منصور بر فلک حافظ

که التجا به جناب شهنشهی آورد

توضیح لغت: دوشم: دیشب من را/ رضوان: بهشت/ ماه خر گهی: ماه سراپرده نشین/ رایت منصور: درفش پیروز مند/ جناب شهنشهی: درگاه شاهنشاه

تفسیر عرفانی:

باد صبا دیشب به من اطلاع داد دوره غم و اندوه کوتاه گشته است. مقصود او از این شعر این است که رهروان راه معشوق که پیوسته در عشق او به سر می برند، چون به یاد او می افتند که به واسطه این بی قراری اندوهشان کمتر می گردد چرا که به بارگاه معشوق نزدیک تر می شوند.

تعبیر غزل:

معشوق خود را از دست داده ای و هرگز فکر نمی کردی او بی وفایی کند، ولی تقدیرت چنین بوده است. پس غم و غصه را کنار بگذار و برخداوند توکل کن؛ زیرا او بر همه امور مطلع است.