آشنایی با درخت آهن (انجیلی) - وبلاگ عمومی

به گزارش وبلاگ عمومی، یکی از پوشش های گیاهی در ایران، قدیمی ترین گونه های بومی هیرکانی به جامانده از دوره سوم زمین شناسی با عنوان علمی پاروتیا پرسیکا، انجیلی نام دارد و می توان آن را یکی از بازماندگان عصر یخبندان دانست که حداقل از 17 هزار سال پیش وجود داشته و به نوعی فسیل زنده محسوب می گردد.

به گزارش وبلاگ عمومی آنلاین: انجیلی در زبان ترکی منطقه آستارا دمیر آغاجی نام دارد و با نام های آسوندار، انجیلو، انجول، تویی، تفی یا زوند نیز شناخته می شوند و به دلیل استحکامش در جهان به درخت ایرانی یا چوب آهن معروف است.

درختان انجیلی در ارتفاعات پایین دست جنگل های شمال و فقط در نوار جنوبی دریای خزر و البته منطقه سوادکوه، مازندران رشد می نمایند که از نظر تعداد 10.54 درصد و از نظر حجم 5.44 درصد از جنگل های هیرکانی را به خودش اختصاص داده است.

انجیلی درختی است عجیب با قامتی بلند که ارتفاع آن به 25 متر نیز می رسد. برگ ها و تنه درخت انجیلی یکی از خصوصیاتی است که در این درختان بیشترین توجه را به سمت خود جلب می نمایند.

برگ های جوان این درخت، به رنگ بنفش مایل به قرمز هستند و بعد از آن در تابستان به رنگ سبز تیره و درخشان تبدیل می شوند و پایان در فصل پاییز برگ های این درخت درخشان به رنگ های مختلف زرد پر رنگ نارنجی سوخته و پر رنگ و رنگ قرمز روشن خالص جلوه نمایی می نماید.

تنه درخت اجیلی نیز به رنگ قهوه ای مایل به قرمز است. سطح این درخت صاف و صیقلی شده با لکه های قهوه ای روشن تا کرم رنگ است و در فصل زمستان حس گرما را به بیننده منتقل می نماید.

یکی از نکته های جالبی که درباره این درختان وجود دارد این است که اگر چند درخت انجیلی را در مجاورت یکدیگر قرار بگیرند، معمولا از محل تنه به یکدیگر جوش می خورند. اگر چه حتی تنه درختان مجزا باشند، اما به ظاهر در قالب یک تنه واحد و تنومند، کلونی ای از درختان را تشکیل می دهند. این گونه با توجه به نقش و نگارهای باستانی در تنه، برخلاف سایر درختان استوانه ای نیست و پوستی جداشونده و خالدار دارد.

کاربرد انجیلی

تنه این درخت به دلیل داشتن بافت سخت و الیاف قوی به راحتی آتش نمی گیرد و با تبر و اره بریده نمی گردد، به همین دلیل در ساخت پل و تونل ها کاربرد دارد. ریشه و برگ های انجیلی مصرف دارویی دارد و امروزه در بسیاری از کشورهای جهان از گونه انجیلی برای زیباسازی شهری استفاده می گردد.

آبشار ولیلا

در دل این جنگل زیبا نیز یکی از آبشارهای معروف اطراف تهران به نام آبشار ولیلا قرار گرفته است. در واقع پس از پیمودن 2 کیلومتر و همچینی جنگل پیمایی در جوار درختان انجیلی به آبشار ولیلا خواهید رسید. این آبشار ارتفاع زیادی ندارد اما طراوت و زیبایی آن روحتان را تازه خواهد نمود. جهت رسیدن به این آبشار از یک شیب تند می گذرد و به همین خاطر توصیه ما به شما این است که به یاری کسی که به این منطقه وارد است و در طبیعت گردی و آبشار نوردی تجربه دارد، به این منطقه و یا حداقل آبشار ولیلا بروید.

راه دسترسی به جنگل انجیلی

برای رسیدن به جنگل های انجیلی در منطقه سوادکوه حتما باید جهت جاده فیروزکوه به سمت قائمشهر را در پیش بگیرید. پس از آن و بعد از رسیدن به میدان شهر زیرآب، به سمت راست خود ادامه جهت دهید تا به روستای اتو برسید. بعد از عبور از این روستا، یک دوراهی خاکی درست در مقابلتان قرار می گیرد. جهت سمت چپ را که بروید شما را به روستای ولیلا می رساند. پس از رسیدن به این روستا، سراغ مسجد را بگیرید. دلیل این کار این است که در فضای روبروی مسجد، مکان مناسبی برای پارک وسیله نقلیه برای همگان وجود دارد. ضمن آن که جاده خاکی روبروی این مسجد، جهت حرکت به سمت روستای سوخته سرا که راه اصلی برای رسیدن به جنگل های انجیلی سوادکوه است را تعیین می نماید.

برای این که سردرگم نشوید توجه داشته باشید که، مسجد دیوارهای کوتاهی دارد و تشخیص آن در یک روستای کوچک کار چندان دشواری برای شما نخواهد بود. روستای ولیلا نیز در فاصله 5/1 کیلومتری آبشاری به همین نام قرار گرفته است. با طی 3 ساعت جهت نسبتا کم شیب جنگلی می توانید به مقصد خود یعنی جنگل های انجیلی در نهایت برسید.